Pinorward sakin ng kaklase ku nung hiskul. Cguro eto yung isa sa mga ancient secrets (hmm, ngayun alam ku na, kaya hindi na secret) kung panu maging happy (lol) yung buhay ng isang tao.

1. Make peace with your past so it wont screw up the present.
- nabasa ku din sa isang libro, Make the past as a springboard. Meaning, ahm, d ku din maintindihan yun eh. Eto na lang cguro, d ka talaga mgkakaroon ng tinatawag nilang peace of mind kpag alam mung me mga tao kang nasaktan o kaya eh mga taong nkasamaan ng loob. Mas magiging panatag ang iyong kalooban at pag iisip (peace of mind din kaya yan) kapag alam mung wala kang nasasagasaan o kaya eh natatapakang paa. Mas masarap matulog sa gabi kpag alam mung wala kang kaaway. Alam mung walang mgtatangkang pumatay sayu habang natutulog ka. Sa akin naman, d aku yung klac ng tao na marunong mgtanim ng galit. Ahemm. Maaring galit or inis aku sayu ngayun pero bukas eh mkakalimutan ku din yun. Tsaka d naman talaga aku marunong magalit. Mabait naman talaga aku. Hihihi.

2. What other people think of you is none of your business.
- problema ku to dati. Akala ng mga kaibigan at kaklase ku eh prang cgurado aku sa sarili ku. Na alang insecurities sa katwan. Happy go lucky. Plaging maingay, nakatwa. Pero deep inside, umiiyak aku. Hahahahaha. Joke. Naasiwa aku dumaan sa harap ng maraming tao. Pumapasok plagi sa isip ku na aku yung pinag uusapan nila. Kaya d aku sumasama kapag nagyayaya yung mga kaklase ku na pumuntang mall, magliwaliw, etc. Maliban sa wala naman talaga akung pera eh, andun yung pakiramdam na mga sosyal lang yung mga pumupunta sa mall tsaka tiyak magagara din yung mga damit nila, bka magmukhang pulubi lang aku dun. At tiyak, aku naman pag-uusapan nila. Feeling artista kac ako. D din aku mahlig pumunta sa mga family gatherings, sa mga reunion. Mas nanaisin ku pang matulog kesa mkipag sosyalan. Yung nangyari sakin last last year. Yun yung grabe (nyaaaa). Mga ilang araw din akung d lumabas ng kwarto ku (except xmpre kung kakain o magdidilig aku ng halaman). D dn aku nagsasalita. Buong araw akung tulog o kaya eh inuulit kung basahin yung mga pocketbuks ku. Akala nga nila eh mawawala nku sa katinuan. Alam nyu yung ang daming pumapasok sa isip mu. Mostly eh yung thought na ikaw na yung pinag-uusapan ng buong barangay. yung tipong, “oi alam mu ba, d mkakagraduate c anu, kac ganito, ganyan. Aws, sayang naman. Mabait pa naman yung bata. Uu nga, akala ku ba matalino yun?” at na blind item pa. Dba. Pero nung kinausap aku ni nanay. Tumatak talaga yung sinabi niya. Sabi niya d siya galit sakin, disappointed lang (hahaha). “Pero, kung anu man yung magiging desisyon mu, susuportahan kpa rin namin ng tatay mu. At wag mung iisipin yung sasabihin ng ibang tao. Anu bang pakialam nila? Kac in the end yung sariling desisyon mu pa rin yung masusunod, hindi sa kanila. Ikaw lang yung nakakaalam ng mas makakabuti sayo. Ipakita mu sa kanila na kaya mung bumangon at sa time na yan, ipamukha mu sa kanila kung cnu ka talaga at anu yung kaya mung gawin. At alalahanin mu na yung opinyon mu sa sarili mu ang mas importante at d ang mga wlang saysay na opinyon ng ibang tao.”

3. Time heals almost everythng, give time.
- medu disagree aku d2. Hmmm. Time isnt rily the answer. Yun eh yung will ng isang tao na talagang gusto niya, for example, na kalimutan ang isang tao, o kaya eh magbago or mgpatawad. Kahit mghintay pa siya ng ilang libong taon o kaya eh hintayin niyang pumuti yung buhok niya sa kili kili pra lang mapatwad yung isang tao, kung sa kaloob-looban niya mismo, ayaw niya. Pero medu agree din aku. Hahahaha. Time kac can give us the space to breathe, pra pag isipan yung mga bagay-bagay, pra i-weigh yung situations, i-analyze yung mga nangyari. At pra pahilumin din yung sugat. Masakit kayang palitan yung bandage kapag basa pa yung sugat. Ang hirap dbang i-confront yung isang situation na alam mung sariwa pa rin sa alaala (hahaha) mu yung mga nangyari. Ma ooverride ng emosyon natin yung anu ba talaga yung dapat nating gawin, kung anu ba talaga yung makakabuti sa atin.

4. No one is in charge of your happiness except you.
- Pain is inevitable. Suffering is optional. Happiness is a must. Sabi ng thesis adviser namin. Ala, share ku lang. Hahaha. Ikaw yung gumagawa ng mga desisyon, and that decision can either make you happy or can make your life mesirable. Oha, inglis yun. Siya lang yung ngpapasaya sakin. BS. Havent you heard of self-cultivation? (basta yun yun, hahaha). D natin kelangan ng ibang tao pra lang maging masaya tayo, to feel complete. At tayu lang din yung nkakaalam kung anu talaga yung gusto natin, yung talagang inaasam ng mga puso’t damdamin natin, at yung mga bagay na talagang mgpapasaya (ng tunay) sa atin. Wag nating gawing dahilan ang ibang tao o ang isang sitwasyon pra lang i-justify kung bakit tayu malungkot o naghihirap, kung bakit tayu nasasaktan.

5. Don’t compare your life to others and don’t judge them. You have no idea what their journey is all about.
- don’t judge a book because hindi sila libro at hindi ka rin judge. Bakit d nalang kaya, atupagin yung sariling buhay nila, imbes na yung buhay ng kapitbahay nila? Pero nature na talaga ng tao na makialam o kaya eh maki usyoso sa buhay ng ibang tao. Hinuhusgahan sa sarili nilang PRS (performance rating scale) na cla mismo ang may gawa, base na rin sa kanilang standards. D rin aku naniniwala sa first impression lasts. D mu malalaman yung totoong kulay ng isang tao sa isang tinginan lang. God created us in His own image and likeness. Walang dalawang tao na mgkapareho. Kaya, wag mung ikompara yung sarili mu sa ibang tao, kac you’re you. Oha.

6. Stop thinking too much. Its alright not to know the answers. They will come when you least expect it.
- Mas gumaganda at nagiging exciting ang buhay dahil sa mga sorpresang dumadating. Dba ala ng excitement manood ng isang pelikula kasama ang isang tao na nkpanood na? o kaya eh manood ng isang pelikula na napanood mu na? (pero ginagwa ku pa rin yan, hihihi). The more we think of somethng, the more na nawawala yung focus natin sa kung anu ba talaga yung dapat nating unahing gawin, hanggang sa maging obsess na tayu sa bagay na yun. Halimbawa sa isang exam, kung d mu alam yung sagot sa isang item, magtanong ka sa katabi mu. Hihi. Don’t waste your time sa pgkalikot sa utak mu sa paghahanap ng tamang sagot. Eh panu kung number 1 kpa lang, tas 30 minutes lang yung exam? Oki lang yun kung 1-10 lang yung exam. In the end, mgka-cram ka din kac nga ang dami mu pang numbers na hindi nasagutan, inaksaya mu yung buong panahon mu sa isang bagay, samantalang meron pang ibang bagay, mas importanteng bagay na mas nangangailangan ng atensyon mu.

7. Smile. You don’t own all the problems in the word.
- eto yung motto ku sa buhay. Kahit anung mangyari, wag kalimutang ngumiti. Sa pagkakaalam ku eh nkakahawa din tulad ng yawning ang pag ngiti. Nung hiskul, kahit todo sermon na yung mga madre, kahit umiiyak na yung titser sa harapan, ayun, nkangiti pa rin kmi ng mga kaklase ku. Naalala ku nung 3rd year, talagang in-aanounce yung pangalan namin sa PA. pinapatawag kmi sa principal’s office. Haha. Ang saya nun. High blood to the nxt level yung isang titser. Kahit pumuputak na yung madre, smile pa rin dapat. Kahit palagi akung late (haha), dapat smile pa rin pgpasok ng rum, na parang walang anumang nangyari. Parang it’s a kind of defense mech na rin. Parang nawawala yung anxiety o kaba ku sa ganung paraan. Anu yung point ng pagsimangot sa isang walang kwentang bagay kung alam mu naman na kaya mung maging masaya yung araw mu? Stay positive daw. Wag hayaang gawing mesirable yung araw mu dahil lamang sa nkatapak ka ng UFO ng aso. Pero talagang nkakabadtrip yun, dba. Hahaha. At, madali kang tatanda kpag palagi kang nkasimangot.