Miyerkules. Walang pasok. Pero kelangan kung bumalik sa skul pra mgbayad ng tuition fee. Midterm na kac bukas.

Magre-review na naman aku. Doble kayod. Yung exam ku kac bukas eh mga 10 meetings na ata na d aku umaatend. Haha.

Hindi natanggal ng malamig na tubig yung antok ku. Kaya habang naka-upo aku sa waiting shed, nag-aantay ng bus eh, panay yung hikab at beautiful eyes ku.

Pag-akyat ng bus, deretso upo, saksak ng headset sa tenga, tas tulog.

Tulog aku palagi kapag nasa biyahe. Basta’t me nakasaksak sa tenga ku, oki na yun.

Minsan naman, hindi maiiwasan na me mga “modern preacher” na umaakyat ng bus pra ibahagi ang mga salita ng Panginoon. Sa unang tingin pa lang, akala mu na kung cnung nagta-trabaho sa isang malaking kompanya. Nka-long sleeves pa kac, at yung iba naman eh nka-kurbata pa. Parang aatend lang ng meeting. At me attache case pa. Sosyal. Wala naman akung angal o reklamo sa mga ganun. Ang kinaiinisan ku lang eh pagkatapos mag-sermon eh bawat pasahero bibigyan ng sobre. Donation lang po. Naman.

Kaya ang ginagawa ku minsan, kunwari tulog aku. O kaya naman eh busy kunwari sa binabasa ku at wala akung naririnig. Malas mu lang pag nasa harap mu mismo yung nagser-sermon.

Kung hindi ku talaga maiiwasan eh, nagbibigay naman aku. Limang piso.

Naalala ku nung hiskul (eto na naman po kami). Yung titser namin sa CLE. Yung magiging final exam daw namin eh, sasakay kami ng bus at magpreach. O kaya naman eh, sa gitna ng plaza, at parang baliw na sisigaw na, The End Is Near, Repent, My Brethren. Xmpre, first year pa lang kmi nun. Aba at talagang sineryoso namin yun. Sa mabuting palad, eh, d naman yun natuloy.

Pero nung 4th yr na kami eh, sumali aku sa Student Catechist Org (xmpre, lol). Pupunta kami sa ilang piling public skul sa bayan pra magturo ng catechism (maswerte cla). Titser-titseran yung drama. Pero bago yun, me seminar muna sa skul. Sleepover. Parang recollection. Self-awareness activities, mga kadramahan ng mga madre. Sumali lang aku dun pra me award aku pg-grauate. Student Catechist Of The Year.

Pero masaya naman yung experience na yun. At dun ko realize, d talaga aku pwedeng maging titser.

Balik tau dun sa bus na sinasakyan ku. Napansin ku na me sticker na nka-paste sa pintuan. “Prepare To Meet Thy God”. D ku alam pero parang bigla akung kinabahan. Haha. Prang yung byahe na yun eh siyang maghahatid sa amin sa langit ng wala sa oras.

Naisip ku, handa na ba akung mamatay? (Nag-isip pku, mga 30 minutes) Xmpre hindi pa. D ku pa nga nakikita yung magiging produkto ku, kung meron man. Tsaka d pa talaga aku handang makipag-socialize kay San Pedro. Wala akung isasagot sa kanya pag tinanong na niya kung anung mga nagawa ku nung nabubuhay pa ako. Matatanggap kaya niya pag sinabi kung, nagbigay aku ng limang piso dun sa nag-sermon sa bus? Nung naghulog aku ng piso sa donation box sa simbahan, last-last year?

Madami pa akung gustong gawin sa buhay ku:

1. Gusto ku pang maglaro ng Krazy Kart ng lvlup games.
2. Gusto ku pang maglaro ng cabal (sa bagong server nito)
3. Gusto kung makitang lumaki yung mga pamangkin ku.
4. Gusto kung makasakay ng roller coaster.
5. Gusto kung makita aku ng aking mga magulang na umaakyat ng entablado habang tinatanggap ku ang aking kauna-unahang Oscar award.. Cge na nga Famas na lang.
6. Gusto kung basahin lahat ng libro ni dean koontz.
7. Gusto kung makakita ng snow..kung papalarin..kung hindi naman, cge, mga buhangin na lang.
8. Gusto kung maranasan ang aking unang halik.
9. Gusto kung makitang umuunlad ang pilipinas.
10. Gusto kung makita yung ending ng Digimon Frontier. At yung bagong, Digimon Savers.
11. At marami pang iba…

Mga bagay na gusto kung patunayan sa ibang tao, at sa sarili ku. Na kaya kung gawin, at panindigan ang anumang desisyon na tatahakin ku.

Higit sa lahat, gusto kung itama yung mga pagkakamali na nagawa ku dati. Sana, maging matino na yung pag-iisip ku. Sana maging tama na yung mga gagawing kung desisyon. Sana tama yung desisyon ku na palitan yung cover ng nag-iisa kung notebook.

Dati winnie the pooh, ngayun, hello kitty.

Lahat daw ng bagay eh, me limitasyon. Lahat ng sobra, masama sa katawan, ngunit kung kulang naman, masama din. Ang keyword daw jan is moderation o katamtaman lang.

Masasabi kung wala akung bisyo. Ewan ku lang kung matatawag na bisyo yung pag-inom ng kape araw-araw at ang pagsinghot ng deo ku. Mabango kac. Pwedeng gawing perfume.

Pero umiinom din naman ako. Kung me mga okasyon lang o kaya eh kung libre ng mga kaibigan. Pagdating kac sa inuman, wala akung pera. Naranasan ku na ring manigarilyo. Nung 3rd year college na ku. Dun ku natutunan panu palabasin ung usok sa ilong. Ang dali lang pala. Nun, kac sinubukan ku, kasama ng pinsan ku. Nilukot na papel lang. Ampangit pala pag nkalulon ka ng usok.

Una kung naranasang uminom nung 2nd yr hiskul aku. Anu, me fiesta kac nun sa bahay ng kaklase ku. Basta me fiesta, sugod agad yung buong klac. Mga patay gutom. Uso din kac yung paanyaya na, “Come eat our house. Kain lang kayu ng kain, walang hiya-hiya, wala naman kayung hiya”.

Nagkayayaan na uminom daw kami. Xmpre, d pede dun sa bahay ng kaklase ku. Balak kac siyang ipasok ng kanyang mga magulang sa kumbento.

Kaya, naghanap kami ng lugar kung saan kami pwedeng uminom. Ung lider-lideran namin, Kinder pa lang ata nung natutong uminom. Siya na nagsuggest kung anung iinumin namin. COLT45, America’s Strongest Beer. Tagay2 system lang kami nun. Nka-2 baso lang aku, hilong-hilo na ku. Pero masarap pla. Nang pa-uwi na ku, buti at straight pa rin nun yung lakad ku, naisipan kung sumakay ng bus. Langhiya, nandun yung tatay ku tsaka yung kapatid ku na babae. Pag-akyat ku pa lang ng bus, intro na agad yung ate ku.

ATE: Uminom ka no?

AKO: Hindi kaya.

ATE: Eh, bat ka namumula?

AKO: Anu, allergic lang aku sa hangin.

Tulog agad aku pagdating ng bahay. Ewan ku ba, 2 baso lang naman yung ininom ku pero parang ang lakas nung tama sakin.

Nung summer, graduate naku nun sa highskul. Yung pinsan ku tsaka yung kapitbahay namin, Emperador yung tinitira namin. Tanghaling tapat. Patago lang din kami nun kung uminom. Minsan sa gitna ng kagubatan, o kaya sa bahay namin na inaayos pa lang. D na nagtatanong yung tita ku tsaka mga kapatid ku pag umuuwi aku sa bahay na nakangiti at parang litson.

Aku yung klase ng tao na mabait kung nakaka-inom. Mahihiga lang aku sa isang tabi, oki na.

3rd yr college. Dun ku naranasan na uminon ng Tanduay white na hinaluan ng red horse. Eksperimento ng mga adik kung ka-grupo sa duty. Yung pulutan namin, manggang medu hilaw na medu hinog. Straight na lang sa pitsel kung uminom. Wala ng baso. Nung nalasing aku, dun ku inamin sa nag-iisang tunay na pag-ibig ku na ginigiliw ku siya. Nyaaa.

Una kung naranasan na masuka nung pumunta kami sa Guimaras pra mg release ng tension sa sunod-sunod na exams, case presentations, make up duties, etc.

Alas siyete pa lang (ng gabi), umpisa na kami. Ung plano namin, ung GSM Blue lang tas hahaluan lang ng pineapple juice pra daw d kami masyadong malasing. Sarap uminom kapag nasa beach ka. Malamig pa nun yung hangin.

Dumating yung isang kaklase namin, me dalang Johnny Walker. Langhiya. Dare daw. Laro kami tong-its, kung cnung matatalo, isang shot.

Mga mamaw pala yung mga kalaban ku. Nka ilang shots na ku nun, nung parang me gustong lumabas sa tiyan ku. Ang asim ng panlasa ku. Ta3, takbo agad aku sa banyo. Sa kasamaang palad, d aku nakarating, kaya sa buhangin na lang aku nagsuka. Amgpangit ng pakiramdam ku. Lahat ata ng kinain ku lumabas. Me lumabas pa ngang isang piraso ng butil ng mais. Hinang-hina aku nun pagkatapos. Para lang akung nag marathon nang 5 araw.

Pinakilala sakin nung mga kabarkada ku yung red horse nung Dinagyang. First time ku din nun na pumunta sa isang bar. Tuwang-tuwa aku nun. Wala kac nun sa bundok namin. Parang nasa enchanted kingdom lang nun.

Masarap pla ang red horse. Masarap na mapait.

Ayon nga ke Mang Dagul (ng Pugad Baboy), “Kung ayaw mung masaktan, maglaro ka ng mga korning laro, gaya ng chess. Katulad din yan ng pag-inom. Kung ayaw mung malasing , uminom ka din mga korning inumin. Gaya ng tsaa, at tubig”.

Pero, mababa lang talaga cguro yung tolerance ku sa alcohol. Pag red horse, hanggang 2 bote lang aku. Yung tig-500ml. Pero pag San Mig Light, nakakaabot aku ng lima (light nga eh).

Naranasan ku na ring matulog sa loob ng banyo, kaharap ng inidoro dahil sa kalasingan. Tequila nun yung tinira namin. Sa una, d mu mararamdaman yung epekto nya, pero sa kalaunan, grabe pla yung sipa, me kasama pang suntok, at sabunot. 2 na lang kming umiinom nun ng lasengga kung barkada. Yung iba kac, mga KJ, kasama mga labidabs nila, naglalampungan. Wala ng chaser, straight na lang. Parang tubig na nga lang. Nka 2 bote kaming dalawa. Problemado kac aku nung mga panahon na yun. Ikakasal na kac yung ate ku. Pinapapili aku kung anu magiging papel ku sa entourage. Langhiya. D pa naman aku umaatend ng mga ganyang pagtitipon. Pero dahil sa ate ku naman yung ikakasal.

Naalala ku pa, kulay green ata yung suka ku.

Akala namin, ala kaming klac sa Rizal knabukasan. Yun pla, biglang in-anounce nung Rizal-fanatic na titser namin na ni minsan eh nakikipag-eye contact sa amin, madlas sa kisame o sa ibabaw ng ulo namin nkatingin, na magkakaroon daw ng graded recitation.

Buong oras ng klac aku tawa ng tawa. D ku alam kung bakit. Lahat ng makikita ku eh nakakatwa pra sa kin. Pipili ka lang ng ilang kasabihan sa libro, at hawak ang mikropono, eh tutula ka sa harap ng buong klac. Ang saya. Ewan ku ba. Nangopya lang aku nun sa kaklase ku, 1.5 pa yung nakuha ku. Ang swerte ku naman.

Natikman ku na din minsan yung tinatawag nilang tuba. Straight galing sa puno. Me mga kulisap pa ngang kasama yung tuba (pero xmpre, inalis muna yun bago inumin).

Yung iba tao, umiinom dahil sa may gustong kalimutan. Kalimitan, dahil sa problema. Problema sa bahay, sa pera, sa trabaho, at kung minsan naman ay problema sa pag-ibig. Minsan naman ay “for socializing purposes only” (basta yun na yun). O kaya naman eh dahil sa tagumpay na nakamit at gustong i-celebrate kasama ng mga kaibigan, o kapamilya (o kapuso, pra fair).

Sa nakikita ku sa unang rason, uu nga at nakakalimutan natin yung problema, sa panandaliang panahon lamang. Ngunit hindi nito mareresolba yung problema mismo. Mas madadagdagan pa nga, ng hang-over (na sabi ng titser namin dati eh, over-hang daw), na talagang sakit sa ulo. At may mga bagay tayung nagagawa nung lasing tau na either mako-complicate yung mga bagay2 or, na maaaring pagsisisihan sa huli o siyang maglalagay sa atin sa alanganin, na maaring ikahiya natin or ikamatay natin (joke lang). Dba mas masarap pag-usapan ang mga bagay2 nang klaro ang ating pag-iiisp, nang walang bahid ng kalasingan. Mas makakarating tayu sa punto na mas makakaisip tayu ng mas malinaw at magandang solusyon sa ating mga agam-agam o problema.

Hindi ku naman sinsabi na masama ang pag-inom.

Yung, sobra-sobra, yun ang masama.

As long as alam mu yung limitation mu, alam mu kung hanggang ilang bote o baso ka lang, kung saan lang yung kayang i-ingest (waw) ng system mu yung alcohol, at alam mu pag wala ka ng pambili ng maiinom (magtubig ka na lang), at alam mung andyan yung mga kaibigan mu pra hilahin ka pra i-uwi (dahil bangag ka na sa kalasingan).

At dahil na rin sa sabi ni Mr. Robin Padilla, “Be a liver lover----boy!”

Malaking pasasalamat ku nun nung nka-ligtas kami sa terror na titser namin nung grade 4. Yahoo.

Grade V. Daming pagbabago. Sa time na to kac, iba-iba na magiging titser namin sa bawat asignatura (naks!). Ibig sabihin niyan, para na naman kaming NPA. Palipat-lipat ng room.

Adviser namin, titser din namin sa Filipino at Music. Kelangan naming magsalita ng Filipino sa kahit na anung oras, basta nasa loob ng silid-aralan. Ang mahuhuling lumalabag, mapipilitang bumili ng lollipop sa kanya. Pede ding umutang. 1 week to pay.

Requirements namin sa Pinoy, eh Home Reading Report. Isa-summarize mu yung kwento sa isang libro, yung mga tauhan, lugar, etc. Badtrip talaga. Mapipilitan kaming I-give up yung free time namin sa paglalaro ng baseball. Para kami nung adik na naghuhukay sa mga ancient na libro sa rum pra makakuha lang ng mga kwento. Dapat meron kaming 10 na kwento. Bawal yung duplication. Yung ibang kaklase ku, dahil sa ubod ng sipag, eh gumagawa ng sarili nilang kwento. Yung iba naman, ang tatalino, pinoy version ng sleeping beauty at snow white. Lol.

Uso din nun sa amin ang larong PANTS. Me notebook kami nun na me alphabet sa likod na page. Papalibutin namin yung lapis, tas me adik na magsasabing STOP. Kung saang letter hihinto yung lapis, halimbawa sa letter A, mag-iisip kmi ng place, animal, name tsaka thing na nagsisimula sa letter A. Bawal din duplication. Dun lumabas yung pagiging creative ng iba. Imbes na simpleng eraser lang as a thing, ginagawang eraser big and strong. D ku talaga makakalimutan yun. Umiyak pa nga ku nun kakatawa. Xmpre, irarason nila na iba yung simpleng eraser lang sa eraser na big and strong (parang superhero). Pabilisan din ng pagsulat. Kung cnung mauuna, sisigaw lang siya ng PANTS!..pero d maiiwasan na me ibang pasaway. Kaya ang ginagawa ng nauuna, eh, tatabigin yung papel ng iba or pwersahang kukunin yung lapis. Naku, ang saya nun. Naubos yung buong pad ng papel ku, sa isang araw lang. Talagang kina-career namin yun. Nagre-research pa nga kami pra sa mga unique na sagot. Yung iba, me kodigo pa. Napaka sagradong laro yun para sa amin.

Dun ku din unang natutunan kung panu sumakay sa dalawang kawayan. ‘Kadang’ tawag nun sa amin. Letseng PE yun. Me pa-kontest, pabilisan sa paglalakad gamit yung matataas na kawayan. Bugbog sarado aku nun everytime na uuwi aku sa bahay. Dami kung mga gasgas sa katawan. Buti, d naman aku nagkabukol.

Adik din yung titser namin sa PE. Separate yung boys tsaka mga girls. Tsaka combined na yung apat na sections. Meron siyang botelya ng rubbing alcohol na me lamang ihi at kung cnu ang maingay, eh me libreng spray mula sa kanya.

At, natutunan ku din nun ang pagsakay sa bisekleta. Nung una kac, ung pambata lang yung kaya kung sakyan. Yung me dalwang maliliit pa na gulong sa hulihan. Hindi din maabot ng paa ku yung pedal kapag naka-upo na aku sa bisekleta. Ilang beses din akung natumba nun sa mga santan na nakatanim sa gilid ng footwalk. Every week ata aku nun pumupunta sa manghihilot. Ang dami kung bali sa katawan.

Sa Music naman, buong taon kaming kumakanta ng Bituing Marikit at Bakya Mo Neneng (luma at kupas na).

Sa Science, dapat bago mag-umpisa yung klase, eh, meron munang ice-breaker. Dahil sa 30 minutes lang ung klac, kinakanta namin yung Bituing Marikit, Gregorian Chant Version. Para, maubos yung oras. D ku makuha yung connection ng Bituing Marikit sa asignaturang Science and Health. Oh kaya eh, yung kantang ‘Aku ay may ulo na laging gumagalaw, lalalalala..hanggang paa. Parang tagalog version ng my toes my knees, mas pinahaba nga lang.

Pinapakanta din samin yung “alive, alert, awake”. Na me tagalog version din. “Akuy buhay hindi patay, nakikibaka”. Tawa aku nun ng tawa. Wala namang baka, bat kmi nakiki-baka? Tongue twister din yun.

Dapat with feelings din yung pagkanta. Pero mas masarap siya kantahin pag inaantok ka. Nagiging, “akuy patay, hindi buhay nagiging baka”.

Paborito ku yung Home Economics. Palaging walang klac. Magsisibak lng kmi ng kahoy o kaya eh mag-iigib ng tubig, ayos na.

Nung Grade V ku din unang naranasan na magkaroon ng tinatawag nilang kras. Hihi. Ganun pla yung pakiramdam, para kang naiihi sa tuwing nakikita mu siya. Sa kasamaang palad, kaklase ku siya, at katabi ku pa sa desk. So, palagi din akung naiihi nun.

Speaking of ihi, ni minsan eh hindi aku umiihi sa CR namin. Me mga bulung-bulungan kac na me kapre daw at white lady sa CR ng mga lalaki. Talagang naniwala aku dun. Me malaking puno kac ng mangga na malapit dun. Tsaka nung panahon pa daw ng hapon ung CR. Sira-sira, nilulumot na yung mga dingding. At basag yung mga inidoro. Kaya, sa pader aku ng skul palaging umiihi.

Parang aso.

Ngarag aku ngayung araw na to, (ngarag -- courtesy of kapatid na Aufelle, lamat sa pagpapaliwanag, hihi).

Buong araw akung hikab ng hikab. Nka walong oras naman yung tulog ku. At, himala, kumain aku ng agahan. Ewan ku ba, ginutom aku kanina. Sarap kac ng ulam. Tuyo.

4:30 pa lang, gising na ko. Ang adik ku kasing ate, d umuwi kagabi. Pinadala nya lang sakin ung mga damit niya. Kaya, umaga pa akung nang-raid sa mala-gubat niyang aparador.

Maaga akung nagigising kada biyernes. Alas 7 kac klac ku. Mga 6 pa lang, dapat nakasakay na aku sa jeep. Almost an hour din kac yung travel mula sa bundok, papuntang sibilisasyon.

Pero kanina, dahil sa antok pa aku, mga 30 minutes pkung natulog sa banyo. Sarap pla matulog sa banyo. Anlamig. Na-manage ku ding matulog nang nka-upo sa inidoro.

Kelangan ku pang mag-init ng tubig pampaligo. Nagkaka-pilo erection aku eh. Meaning, nagkaka-goosebumps aku. Mahirap na, baka mamis-interpret na naman ni mc_adik. Haha.

Habang nasa jeep aku, me babaeng sobrang haba ng buhok ang nasa unahan ku. Waw. Nice hair. Ambango. Pang model ng shampoo. Langhiya, sobrang ganda nga ng buhok, ang pangit naman ng lasa. Sa tuwing, hahangin kac ng malakas, napupunta sa mukha ku ung buhok niya. At d man lng niya napapansin na, ke aga-aga, kumakain na yung katabi niya ng buhok niya. Dedma.

Adik na yun. Kaya, buong puso’t kaluluwa ku siyang tinapik, at sinabing:

Ako: Ahm, excuse me miss, hindi aku ipinanganak ng nanay ku para lamang kumain ng buhok mo. At hindi niya rin aku sinabihang, sige, sumakay ka ng jeep para makakain ka ng buhok. Pampataba yan.

Miss Long Hair: Oops, sorry. (Sabay nag tiger look).

Ako: Thanks…lol

Hindi pa naman siguro aku mukhang malnourished para kumain ng “protein-rich” na buhok.

Sana, me gumawa ng bill sa senado na nagbabawal sa lahat babaeng me mahahabang buhok na sumakay ng public transportation na hindi nakagapos ang buhok.

Parang kambing lang yan eh. Kapag pinabayaan mung hindi nakatali, tiyak maghahanap yan ng makakaing damo, at hindi maglalaon eh pati pananim ng kapitbahay niyo eh mawawala sa mundong ibabaw.

Gets, niyo yung connection?

Me magandang side din na nangyari, naka-tipid aku sa pamasahe. Usually 30million Php ung pamasahe. Pero, 25million Php lang kinuha ng konduktor. Baguhan ata ung konduktor.

Habang nagle-lecture titser namin ng mga walang kamatayang “medicinal plants advocated by the DOH”, panay naman hikab ku. Hindi pa aku nkakapag-review pra sa redem mamayang hapon.
Yung titser naman namin, parang kangaroo. Talon ng talon. Pagkatapos ng isang topic, tatalon na naman sa sa topic na na-discuss na. D pa tapos yung isang topic, talon naman sa ibang topic. Talon ulit sa topic na d pa natapos i-discuss. Tapos, talon ulit. Susmeyo, maam, d kba napapagod kakatalon?

Sabi ng katabi ku, sunken daw yung eyeballs ku, sagot ku naman, eyng?!

Nung break na eh, bumili aku cappucino. Langhiya, kaya pla. Me shortage na pla ng caffeine sa blood stream ku. Ta3. Nka-dalawang tasa aku.

Balik tayu dun sa kangaroo, I mean, sa titser namin. Yun nga, pabalik-balik lang yung topic namin. Pati utak ku, nagtatambling na rin. Mas mabuti pang binasa na lang namin yung hand-outs kesa makinig sa kanya. 10:30 pa lang, natapos na yung lecture. Aba, ang adik na tister, ayaw pa kaming paalisin. Bawal pa daw kmi umalis, hanggat d pa pumapatak ang alas dose. Eh anu naman gagawin namin dun, makipagtitigan sa kanya? Ang mga adik ku namang mga kaklase, nag-request if pwede siyang praktisan pra sa redem mamaya. Aba, todo tanggi ang lola niyo. Nagpapa-presyo pa. D daw xa titser sa Funda. Pang CHN lang daw siya. Palakpakan. Magkukunwari lang naman siyang pasyente. Pero sa totoo lang, mukha naman talaga siyang pasyente. LOL.

Redem Time. Walang pagbabago. Una na naman aku sa pila. Bat ba kasi alphabetical palagi? D pwedeng random na lang?

Madali lang yung redem. Nagawa ku na kac yun dati. Sa una kung skul. Aba, seryosohan talaga ang lahat habang nagre-redem. Pero sa amin naman ng partner ku, parang wala lang. Tanong ng tanong ung titser. Hindi related sa redem kundi about showbiz, mga latest na chismis, nagtanong din siya about ke kangaroo. Aba, d naman ata aku mukhang c boy abunda at mas lalong hindi mukhang c ruffa guttierez yung partner ku. Cristy fermin, cguro, pede pa. Parang gusto kung sabihin, maam naman, tirahin mu na kami ng tanong tungkol sa redem, grabe yung preparasyon na ginawa namin, handang handa na kami, wag lang tungkol ke kangaroo.

Pagkatapos nun, ewan ku ba. Pagod na pagod yung pakiramdam ku. Parang gusto nang magsara ng mga mata ku. Kahit na bumaba aku mula 5th floor, eh hindi parin natanggal ung antok ku. Naubos na ata stock ku ng caffeine.

Kape ulit. 3 tasa.

Gaan na ng pakiramdam ku. High. Ulit.

Habang nasa jeep aku. Na naman. Me nagpi-PDA. Langhiya. Ang lalandi. Haha. At nka-uniform pa. Mga hiskul. Susmeyo. Alam ba ng mga magulang niyo mga pinag-gagawa niyo? Nagkatinginan na lang kami ng mga kapwa ku pasahero. Hindi naman sa naiinggit aku (pero parang ganun na nga). There is a place for everything. Me CR nga kung san tau pedeng kumain. So that simply mean na me lugar din pra sa mga exhibitionists, I mean sa mga mahihilig magpi-PDA. Sige, suggest ulit natin sa senado.

Sana, mag-pasa naman cla ng bill na talagang kapaki-pakinabang. Gaya halimbawa ng pagbabawal nga mga nakatayo sa loob bus, except sa mga konduktor. Lalo na kapag me bitbit na nakamamatay na shoulder bag.

Ang sarap ng tulog ku sa bus, pa-uwi sa bundok. Langhiya, parang nawala yung espiritu santo amen ku nang biglang me pumukpok (basta, un ung naramdaman ku) na matigas na bagay sa ulo ku. Ang sarap maghuramentado. Pagtingin ku, me nkatayong babae pla sa tabi ku, me dalang bag. Punuan tlaga yung mga bus every friday. Ta3, yun pla yung nakatama sa ulo ko. Sama ng tingin ku sa kanya.

Bahala ka sa buhay mo. Mamatay ka jang nakatayo. Hindi ku ugaling ibigay yung upuan ku sa kahit na kaninu (except sa nanay ku). Pare-preho lang tayung nagbabayad ng pamasahe. Na-una aku, maghintay ka. Hindi aku gentle frog.

Maaga akung matutulog ngaun.

Himala.

Umuwi kaninang tanghalian ung pinsan ku. Me dalang laruan. Ung mga maliliit na sundalo. Tas me baril-barilan pa. Aba, anu ka nag shopping? Napanalunan nya daw sa bunut-bunutan sa skwelahan nila. Na-ubos nya lahat ng baon nya, kaya ayun, bugbog sarado na naman sya sa nanay nya.

Naalala ku dati, nung aku’y musmus pa lamang at kasingtangkad ku lang c Gloria, talagang tinitipid ku ung baon ku (piso pa nun baon ku) pra pagdating ng recess (pinakapaborito ku sa lahat ng subject sa skul) eh me pangbunut-bunot aku. Name-mesmerize aku sa mga premyo nun. Me panyo, baril-barilan, me manika (na talagang gusto-gusto ku), me 20-peso bill, jackstones, etc. Pero sa kasamaang palad, nka graduate lng aku sa elementarya nang kahit kendi mn lang eh hindi ku napanalunan.

Iba na talaga ngaun. Sosyal na ang mge premyo. Me washing machine, cellphone (N95), repridyerator, oven, psp, xbox at laptop.

Uso pa din nun ung mga kakanin. Tas ice candy. Me mango, coconut, me melon, pakwan, ube at saging flavor pa. Masaya na kmi nun pag me tindang bayabas flavor. Yun madalas bilhin naming ng mga kaklase. Yun lang kac ung makayanan naming bilhin.

Palagi kaming pinapagalitan ng titser namin nun sa home economics. Hindi dahil sa hindi masustansya yung mga kinakain namin kundi nalulugi na yung paninda nila sa canteen.

Meron din feeding program nun. Isa-isa kaming pinapapunta sa clinic pra kunin ung weight tsaka height namin. Hindi ku talaga lubos na maintindihan na mgkasing-laki lang kmi nun ng katawan ni Palito pero d aku nkasama sa program.

Inggit na inggit talaga aku nun sa mga bata na me dalang kutsara tsaka tinidor at pag recess na eh pupunta na sa lunch counter pra kunin ung pagkain nila. Isang bowl ng lugaw tsaka isang piraso ng pandesal. Nung panahon na na yun eh, malaki pa yung mga pandesal.

Masama talaga ang loob ku nun sa kumukuha ng timbang namin. Tas nakita ku din sa chart na normal for age daw ung timbang ku. Hindi aku naniniwala. May nagsabotahe ng mga timbang namin pra d aku makasali sa feeding program.

Madalas din kmi nun mang-raid sa mga puno ng mangga tsaka santol sa bahay na malapit lang sa skul. Tinataon namin na nagpapakuha ng patay na buhok ung titser namin tsaka kmi mg-eeskapo. Walang me lakas na loob magsumbong kasi aku siga sa klac namin. Joke lang. Kasi me partida naman cla ng makukuha namin. Sa mga panahon na yun lang nagkakasundo ung buong klac.

Baka iniisip nu na umaakyat din aku sa mga puno. Taga-salo lang kaya aku. Takot aku nun sa mga tuko tsaka sa mga malalaking langgam. Dila ku lang ang walang latay pag uuwi aku sa bahay na madumi ung damit ku.

Lahat ng puno na me bunga, d namin pinapalampas. Patay gutom kasi kmi nun.

Ung titser namin nung grade 4, inuutusan nya either isa or dalawa sa kaklase naming na pumunta sa bahay nila pra mglinis. Ang sosyal dba. Me instant katulong. At libre pa.

Minsan, inutusan nya dalawang kaklase ku na pumunta sa bahay niya. Mga ilang oras na pero d pa rin cla bumabalik. Kaya inutusan nya ku na sunduin sila. Yun naman pla, kaya natagalan ung dalawa eh naligo pa ung dalawang adik sa isang sapa na nasa tabi lang ng kalsada. Umuulan pa kac nun.

Nung grade 4 ku rin naranasan na lumuhod ng isang oras. Kase, ung isang sumbungero naming kaklase. Na-inggit ata dahil d namin pinasali sa larong aswang-aswang namin. Sinasara namin lahat ng bintana, tapos ung aswang eh sa labas, at kakatok sya sa pinto, tapos papasukin naman namin, tapos, yun na..hahabulin na nya kami (pang adik na laro). Nung mga panahon na yun kac eh may nagbibigay ng exam na tga-ibang skul. Galit na galit ung adviser namin. Nakakahiya daw sa mga bisita. Kaya ayun, buong recess kaming nkaluhod. At ang dami naming audience.

Siya din ung pinaka terror sa lahat ng naging guro ku sa elementary. Pwera sa mga madre nung hiskul. Pag mali sagot mu, isang kurot sa hita or hihilain nya ung, patilya ba tawag dun? Basta, masakit yun. Tas mahilig din siyang mag-mura. Sa kanya ku natutunan ung mga pinakamaganda at pinaka-sosyal na mura sa buong buhay ku.

Minsan, nag-away yung dalawa kung kaklase. Dahil sa kagigising niya lang galing sa siesta nya, pinag-uuntog nya ung ulo ng dalawa. Talagang dinig sa buong rum ung tunog ng nag-uuntugang ulo. Ewan ku lang kung ngka brenda ung dalawa.

Pero sya ung pinakapaborito kung titser nung elementary. Kasi palagi syang absent. At pag-papasok siya na maganda or bago ung damit nya, alam na namin na aalis siya. Mag-iiwan lang siya ng seatwork tsaka homework. O kaya naman eh ipapakopya sa amin ang buong libro.

Ang saya ng araw na to..

1. Ang aga kung nagising..kahit nka ilang beses na kung nagbilang ng baboy eh d pa rin aku makatulog (ulit).

2. Brown out at d aku nka inom ng kape sa takdang oras.

3. Kelangan kung magluto ng sarili kung pagkain.

4. D ku na ma-gets ang istory ng digimon.

5. Ang adik kung kapatid, kinuha ang dvd player ku..d ku pa tapos panoorin ung hello kitty..ta3 talaga.



6. Nag igib aku ng sarili kung tubig..kac walang laman ung tangke..kac nga brown out.

7. Walang tindang lucky me HOT pancit canton sa paborito kung tindahan..

8. D aku nka connect sa Cabal.

9. Nkatapak aku ng UFO sa kalsada..

10. Kinuha ng mga pulis-pulisan sa skul ung nag-iisa kung cap..na gamit ku pa since elementary..kaya ayun, pakiramdam ku nkahubad aku..nahahanginan ung kalbo ku.

11. Pababa na ku ng bldg nang sinita na naman aku ng pulis-pulisan (uu, may checkpoint sa skul namin)..bawal daw dumaan dun, at entrance lang daw yun..kaya, umaakyat na naman aku 3 floors pra mkadaan sa tinatawag nilang EXIT door.

12. Nakasabay ku ung kaklase ku nung elementary sa bus..interbyuhin ba naman aku, kung kamusta na aku..at kung nag-aaral aku ulit..ang saya..magiging topic na naman aku sa hapag kainan nila.

13. Muntik na akung madulas sa escalator.

14. Ang adik kung anti virus, nagloko na naman..ta3! ta3!

15. Pag uwi ku lang galing skul, nalaman na bukas na pala ung libing sa kabilang bahay..naman, d mn lang nila aku binigyan ng pagkakataon na mkpaglaro ng tong-its.

Na-lagay ku na to dati sa FM..wala lang for the sake na me nilagay aku d2..hihi..

Me nagtanong, c P Man, kung anu daw ba mga uso ngaun..harhar..eto ung pang Miss Universe na sagot ku..tas, dinagdagan ku na rin..

wala na sa market ung rugby tsaka katol, pra sa impormasyon ng mga adik...elmers glue na ngaun tsaka glue stick ang uso..tas tinetesting pa rin nila sa lab ngaun if effective ung pinatuyong UFO ng butiki..all in all, mas effective pa rin ung pinatuyong UFO ng mga pusa..all u need is patience lang pra makuha ang tamang timpla..

uso na rin ung may mga bangs..pati lalaki me bangs na rin..haha..anu yan kac, egyptian inspired.

ngaun ku lang napansin, uso na rin ung tinatawag nilang 'skinny jeans'..haha..mas maganda tingnan pag talagang skinny ung nagsusuot..walking stick..kagagaling sa hukay.

matagal nang laos ang 'peace sign"' or korean pose..meron nang tinatawag na 1-5 Korean Pose: What It is, What It Is Not, Things To Do on How To Look Like a Korean.

uso na rin ung me nakikita kang blue sa kalsada (d2 lang cguro sa amin yan)..tsaka mga UFO khit saan sa kalsada.

uso na rin ung mga overpass na hindi naman ginagamit..or mga overpass na sa ilalim dumadaan mga tao..

uso na rin ung mga signs na, Wanted: Sales Lady With Experience (experience saan? hahaha)..

uso na rin ung pagtaas ng gasolina, pagtaas ng pamasahe, tsaka araw-araw na strike..

uso na rin mga tamad na titser..na madalas mgpower trip..mas marami sa mga nursing skuls..pasttime na cguro nila nung mangterorize ng mga students esp mga freshmen..pero pgdating sa area, ala na..talo pa mga Brit tsaka Amerikano sa inglisan..

uso na rin ung mga naglalakihan na bag na akala mu ang daming laman, na halos lahat na ata ng damit ku eh kasya na, yun pla..make up kit lng ang laman.

uso na rin ung mga emo-emohan (imbento ku lang yan) haha..

uso na rin ung kanta ni Rihanna na Take A BOW..kac naman, susmaryosep..ung mga kasama ku dati sa isang cafe, 5 out of ten na pcs eh, yun ang tumutugtog...sabay-sabay..ta3..pag wala kang headset, tiyak, magno-nosebleed ka.

uso na rin ung every other day eh pinapalitan ung layout nila sa FS.

uso na rin ang cabal..xmpre..

uso na rin ung movie nina sara tsaka john lloyd...haha..

uso na din ung mga scandal, pero this time sa loob na ng eskwelahan..sa parking lot to be exact..ahemm.

uso na din sa mga titser na imbes na cla ang mag-turo eh ung estudyante na lang ung mag-rereport..an sipag.

khit saan ka lumingon, eh talagang me makikita kang me nkasaksak na headset sa mga tenga nila.

uso na rin ang kursong narsing..yehey!! khit na nga doktor, nag-nanarsing na rin eh.

madalas ku ring makita to: No Parking For Customers Only.

uso na rin mga eat all you can.

at uso na rin ang mga gnitong kaadikan..gaya ni P Man.